มือกลอง The Yers / คุณครู / และคนขายเสื้อมือสอง
บูม - ถิรรัฐ ภู่ม่วง
มือกลอง The Yers / คุณครู / และคนขายเสื้อมือสอง
เรียบเรียงจากรายการแมวค้นฅน 15 มีนาคม 2561 ที่ Cat Radio
ฟังคลิปเสียงสัมภาษณ์ฉบับเต็มได้ที่นี่
ทรงผมของบูม : มือกลองหัวหยิก
ดีเจสับปะรดแนน : เข้าสู่ช่วงแมวค้นฅนนะคะ วันนี้เรามาค้นบูมกัน ถ้าเกิดว่าใครๆ ที่เป็นแฟนๆ The Yers นี่น่าจะคุ้นเคยกันดี แต่อาจจะไม่ค่อยเห็นบูมพูดเท่าไหร่ เพราะไม่เคยมาสัมภาษณ์เดี่ยว นี่ครั้งแรก ขอต้อนรับบูมค่ะ
บูม : สวัสดีครับ
ดีเจสับปะรดแนน : สวัสดีค่ะ บูมชื่อ ถิรรัฐ ภู่ม่วง ชื่อเขียนเท่มากนะคะ บูมเป็นมือกลองจาก The Yers แล้วก็เป็นคุณครูด้วยตอนนี้ แล้วก็ยังเป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้ามือสอง เสื้อวงเท่ๆ ใครชอบต้องติดตามนะคะ คำถามแรกเลย เอ๊ะ นี่เป็นคำถามส่วนตัวของคนตั้งคำถามหรือเปล่า เขาบอก เขาอยากรู้ว่าผมหยิกธรรมชาติหรือเปล่า อันนี้เป็นซิกเนเจอร์เลยถูกไหม
บูม : ธรรมชาติครับ (ยิ้ม) แม่ให้มาครับ
ดีเจสับปะรดแนน : จริงเหรอ สวยน่ะ
บูม : ข้างบนจะหยิก แต่ข้างล่างตรง ก็เลยดูเหมือนคนดัดผมมาครับ
ดีเจสับปะรดแนน : มีหลายคนที่เสียตังค์เยอะมากสำหรับการทำผมทรงนี้
บูม : แต่ผมทำผมทรงอื่นไม่ได้แล้วไง (หัวเราะ) เพราะว่าผมทรงนี้ตลอด
ดีเจสับปะรดแนน : ตอนนี้กำลังฮิตกัน แต่บางช่วงก็ฮิตผมตรง บูมเคยอยากผมตรงไหม
บูม : เคยคิดครับ แต่ว่าดีแล้วครับที่ไม่ได้ไปทำ ผมว่าหน้าคงตลกๆ น่ะ มีช่วงที่ฮิตใส่เจลแล้วเสยตั้งๆ แต่ผมทำไงก็ไม่ตั้ง
ดีเจสับปะรดแนน : แต่จริงๆ ผมสวยมากนะคะ
บูม : โอ้ ขอบคุณมากครับ
ดนตรีของบูม : กลอง
ดีเจสับปะรดแนน : บูมเล่นดนตรีตั้งแต่เมื่อไหร่คะ
บูม : ผมเริ่มช้าครับ ประมาณ ม.ปลาย ม.5 ม.6 ตอนนั้นเห็นเพื่อนเล่นอยู่ แล้วเราก็ด้วยความที่ เฮ้ย เท่น่ะ พี่เขาเล่นดนตรี เพื่อนเล่น สาวกรี๊ด แล้วเราก็อยากเล่น อยากให้สาวกรี๊ดบ้างครับ แต่เลือกเล่นกลอง แล้วสาวก็ไม่เห็น(หัวเราะ)
ดีเจสับปะรดแนน : เพราะอยู่ข้างหลังสุด แต่เราก็เลือกเล่นกลองแต่แรก
บูม : ใช่ครับ เริ่มเล่นกลองเลย เพราะว่าเห็นครั้งแรกแล้วรู้สึกเป็นเครื่องดนตรีที่เราอยากขึ้นไปนั่ง อยากขึ้นไปเล่นที่สุด ก็คิดว่าจะง่ายนะ พอเรียนไปก็... โห
ดีเจสับปะรดแนน : ไม่น่าง่ายนะกลอง น่าจะเป็นเครื่องดนตรีที่หินสุดๆ เลย
บูม : ตอนเริ่มใหม่ๆ จะน่าหงุดหงิดครับ ต้องซ้อมซ้ำๆ พอผ่านช่วงนั้นไปได้ก็โอเคขึ้นหน่อย ผมว่าเด็กผู้ชายน่าจะชอบครับ จะรู้สึกว่าเป็นเครื่องดนตรีที่เล่นง่าย แล้วก็มีท่า เท่เห็นชัด
ดีเจสับปะรดแนน : นอกจากกลองแล้วเล่นอะไรอีกหรือเปล่าคะ
บูม : เคยฝึกเล่นกีตาร์กับเบสครับ เคยพยายามแล้วก็เล่นได้งูๆ ปลาๆ เรียกว่าล้มเหลวก็ได้ครับ เล่นแล้วรู้สึกว่าผมเล่นกีตาร์แล้วเจ็บนิ้วน่ะ ก็เลยไม่มีความพยายามที่จะฝืนเล่นต่อครับ
ดีเจสับปะรดแนน : เหมือนต้องผ่านจุดนั้นไปได้ก่อน ให้นิ้วด้านก่อน
บูม : ใช่ๆ
ดีเจสับปะรดแนน : กลองนี่เล่นอย่างไรถึงจะดี
บูม : เล่นอย่างไรเหรอ (หัวเราะ) พูดยากน่ะ ...สนุก ก็โอเคแล้วครับ เล่นให้รู้สึกว่าสนุกน่ะ แล้วต้องซ้อมเยอะๆ ครับ ถึงจะดี
ดีเจสับปะรดแนน : เหมือนพี่เปิ้ลหน่อยพี่สาวแนน เขาเริ่มหัดกลองตอนโตแล้ว เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง แล้วเวลานั่งเฉยๆ เหมือนคนอยู่ไม่สุขก็จะ...
บูม : มือจะขยับตลอด ผมโดนเพื่อนล้อประจำเลย ตอนพักเที่ยงผมชอบฟังเพลงไง แล้วมือก็ไปเองน่ะ เพื่อนก็ “โหย ดูไอ้บูมดิ เป็นไรวะๆ”
ดีเจสับปะรดแนน : ตีกลองนี่ ต้องแยกประสาทเก่งด้วยใช่ไหม
บูม : ใช่ พวกนี้ฝึกซ้อมกันได้ครับ อาศัยความจำกล้ามเนื้อมาซ่อมเมมโมรี่น่ะ
ดีเจสับปะรดแนน : แนนเคยไปออกรายการกับวงติ๋วเดย์ แล้วเขาให้แนนตีติ๊งหน่อง (Glockenspiel) แล้วก็ล่ม เพราะเขาหัวเราะแนน แนนตีไม่ถูกน่ะ (หัวเราะ)
บูม : (หัวเราะ) แรกๆ ก็อย่างนี้ครับ ใหม่ๆ ก็จะกดดันหน่อย ทุกวันนี้ก็ยังกดดันครับ คือเล่นผิดคนก็เห็นไง อย่างกีตาร์เล่นผิด ต่อ (พนิต มนทการติวงค์ – มือกีตาร์ The Yers) หรือโบ๊ท (นิธิศ วารายานนท์ – มือเบส The Yers) เล่นผิด ก็ไม่มีใครรู้น่ะ แต่พอผมเล่นผิด โห มองกันทั้งร้าน
ดีเจสับปะรดแนน : ต้องมีความมั่นใจ และต้องเป็นคนที่ค่อนข้างมีคาแร็กเตอร์ชัดเจนน่ะ
บูม : ใช่ๆ ต้องแบบ “ตีผิดช่างมันแล้ว วินาทีนี้” ทำให้ได้ (หัวเราะ)
การฝึกซ้อม : Whiplash
ดีเจสับปะรดแนน : แล้วตอนนี้เป็นนักดนตรีมืออาชีพแล้ว เราต้องฝึกซ้อมอย่างไร
บูม : ผมเรียนคณะดุริยางคศาสตร์ ศิลปากรครับ โชคดีที่ตอนเด็กๆ ผมเจออาจารย์ที่ดุมาก เขาบังคับให้ซ้อมตลอด ถึงขนาดว่ามีตารางซ้อม แล้วก็จดมาว่าวันนี้ซ้อมอะไรกี่นาที
ดีเจสับปะรดแนน : เหมือนเป็นวินัยในการซ้อม
บูม : ใช่ แล้วถ้าซ้อมเยอะเกินก็จะโดนว่า ว่าทำไมถึงไม่ไปซ้อมวันอื่นด้วย คือกลองมีแบบฝึกหัดหลายแบบไงครับ เขาก็จะสอนให้เราวางโปรแกรมแต่ละวันว่าเราต้องซ้อมอันนี้ๆ แล้วช่วงนั้นฝึกหนัก เพราะว่าด้วยความที่ผมเริ่มช้ากว่าคนอื่นเยอะ ก็เลยต้องทดแทนเวลา พอได้ทำวง หลังๆ เริ่มซ้อมน้อยลง เพราะว่าด้วยภาระหน้าที่ ด้วยหลายๆ อย่าง แต่ช่วงนี้ก็พยายามรักษามาตรฐาน โดยที่เราไปเล่นแล้วไม่รู้สึกว่าเราถอยหลังลงครับ
ดีเจสับปะรดแนน : เราต้องซ้อม
บูม : ต้องซ้อมครับ ไม่ได้ซ้อมทุกวัน บางทีก็อาทิตย์ละครั้งสองครั้ง แต่จำเป็นต้องซ้อมครับ
ดีเจสับปะรดแนน : เวลาเรียนนี่เหมือนหนังเรื่อง Whiplash ไหม
บูม : โอ้ เหมือนเลย แต่เขาไม่เขวี้ยงเก้าอี้ เขาใช้คำพูดเขวี้ยงใส่ผม... หูย ดุมาก
ดีเจสับปะรดแนน : แล้วต้องกดดันขนาดนั้นเลยเหรอ ...
บูม : นั่นสิ ก็สงสัยเหมือนกัน (หัวเราะ)
ดีเจสับปะรดแนน : เราก็สงสัยนะ เวลาเรียนทำอาหารก็จะคล้ายๆ กันเพราะว่าเชฟก็ตะโกนดัง ตะโกนว่าเรา แล้วเราเป็นคน ‘หน้าเป็น’ (หน้าทะเล้น ช่างหัวเราะ) นิดหนึ่ง แนนก็จะหันไปมองแบบ “ทำไมเหรอ ว่าฉันทำไม” คือ เราเป็นคนไม่กลัวครู (หัวเราะ) แต่คนที่กลัวเขาก็จะล่กมาก เครียดมาก แล้วเรารู้สึกว่าแค่ทำขนมเองไม่ต้องเครียดหรอก เหมือนดนตรี เราก็รู้สึกว่าแค่เรียนดนตรีเองเครียดทำไม (หัวเราะ) แนนก็เคยเจอนะ ตอนเด็กๆ เรียนเปียโน ก็เป็นครูที่ดุมาก แล้วเราไม่ชอบเรียนเปียโนเลย รู้สึกว่าทำไมเรียนดนตรีต้องดุน่ะ
บูม : ผมว่าอาชีพเราเป็นอาชีพที่ดูเหมือนชิลๆ น่ะครับ ก็เลยต้องกำหนดอะไรสักอย่าง เพื่อให้กระตุ้นตัวเอง ไม่งั้นก็จะ “อ๋อ ฉันไม่ซ้อมนะ ฉันไม่มาดีกว่า” แต่ก็ดีนะครับ ผมว่าดุแล้วก็ได้กับตัวเราเองไง เห็นผลจริงๆ เราเพิ่งมาเข้าใจตอนโต มีประโยคหนึ่งที่อาจารย์เขาบอกว่า “นั่งหลังตรงสิ อย่านั่งหลังค่อม” ตอนเด็กผมก็ไม่เชื่อ ล่าสุด ผมปวดหลังมาก รักษาไม่หายแล้วครับ เพราะว่าเรานั่งหลังค่อมมาตลอด ผมก็นึกย้อนไป ...ทำไมไม่เชื่อตอนนั้น เขาหวังดีแหละครับที่ดุเรา
ดีเจสับปะรดแนน : ตอนดู Whiplash บูมก็อินมากใช่ไหม
บูม : อินครับอิน
ไอดอลของบูม & The Yers
ดีเจเปิ้ลหน่อย : ไอดอลของบูมในการตีกลองค่ะ
บูม : โอ้ เยอะมากครับ เป็นคนฟังเพลงสะเปะสะปะ ไม่ใช่แบบชอบแนวนี้ๆ แต่เป็นฟังนี่แล้วชอบ ก็ชอบเลย แต่ถ้าหลักๆ ชอบ John Bonham ครับของวง Led Zeppelin เป็นฮีโร่ของผมเลย แล้วก็มีอีกหลายคน
ดีเจสับปะรดแนน : ถ้ามีน้องๆ ที่กำลังเรียนกลองอยู่ หรือว่าอยากเรียนรู้ แนะนำให้ฟังเพลงของใคร
บูม : ….ฟังเพลง The Yers ครับ เล่นง่ายครับ แล้วก็สนุกด้วยครับ มัน
ดีเจสับปะรดแนน : (หัวเราะ) โอเคๆ กลับมาที่ The Yers สักนิดหนึ่ง ชุดนี้เป็นอคูสติกค่ะ มีการเปลี่ยนแปลงอะไรในส่วนของกลองบ้าง
บูม : ที่เห็นได้ชัดเลยคือน้อยลงครับ เพราะพาร์ตอคูสติก เครื่องอื่นต้องเด่น กีตาร์โปร่ง หรือว่าร้อง กลองไม่สามารถ ตู้ม!
ดีเจสับปะรดแนน : ความจริง The yers กลองก็เด่นมาตลอดอยู่แล้วนะ
บูม : ค่อนข้างครับ พอเป็นอคูสติกก็ต้องลดเลเวล หลบไปอยู่ข้างหลังเพื่อน จริงๆ กลองเป็นแค่เครื่องให้จังหวะเฉยๆ หมายถึงว่ายืนพื้นให้เครื่องอื่นจับกันได้ แล้วก็สำคัญคือไดนามิกที่เล่น ต้องตีเบามาก แต่ไม่ใช่เบาจนไม่มีกรูฟนะครับ ต้องอยู่ในเลเวลพอประมาณน่ะครับ
ดีเจสับปะรดแนน: ตอนนี้เป็นซิงเกิลที่สองแล้ว ของ The Yers นะคะ เพลง ‘เกลียด‘ เข้ามาเป็น Highest Entry ประจำสัปดาห์ อยู่ในอันดับที่ 26 ด้วยในตอนนี้
บูม : โอ้ ดีครับดี
ดีเจสับปะรดแนน: ก็ติดตามกัน เพราะว่าอัลบั้มเสร็จแล้ว
บูม : เสร็จแล้วครับ
ดีเจสับปะรดแนน: จะวางเมื่อไหร่คะ
บูม : ยังไม่แน่ใจครับ ถ้าเป็นไปได้ น่าจะกลางปี หรือว่าค่อนไปทางปลายปีครับ บอกไม่ได้จริงๆ (หัวเราะ)
คุณครูบูม
ดีเจสับปะรดแนน: ตอนนี้เป็นคุณครูที่ไหน สอนอะไร
บูม : สอนกลองอยู่โรงเรียน Rockademy ตรงสุขุมวิท 24 ครับ
ดีเจสับปะรดแนน: มีคนตีไม่เป็นเลยมาเรียนบ้างไหม
บูม : มีๆ ส่วนใหญ่เป็นเด็กๆ
ดีเจสับปะรดแนน: แล้วทำไง
บูม : บางคนเป็นเด็กที่ตั้งใจ เพียงแต่ทุนเดิมจะน้อยกว่าคนอื่น ก็ต้องฝึกย้ำๆ ไปเรื่อยๆ ผมมีนักเรียนคนหนึ่ง เรียนมาปีสองปีได้แล้วนะ ตั้งแต่เด็กๆ แรกๆ ไม่เข้าใจอะไรเลย แต่น้องเขาชอบมาก เวลาเรียนก็คือเรียน ดุได้ ไม่โกรธ เขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
ดีเจสับปะรดแนน: เด็กๆ เขาไม่เบื่อเหรอ แบบทำไม่ได้ แล้วเขาต้องทำซ้ำๆ เหมือนเดิม แล้วสำหรับเรานะ ก็จะนึกว่ามันไม่มีเมโลดี้ มีแต่แต๊ก แต๊ก ไปเรื่อย ต้องทำไงให้เขาชอบต่อไปได้
บูม : (หัวเราะ) เวลาผมสอนเด็ก เหมือนเราเล่นกับเขาน่ะครับ ผมเป็นคนที่ชอบตะโกนในห้องเรียน แกล้งเด็ก เล่นกับเด็กไปเรื่อย “ทำไมไม่ตี” อย่างนู้นอย่างนี้ “ไม่งั้นฉันจะตีเธอแล้วนะ” เด็กก็รู้สึกเหมือนเล่นกับเราอยู่
ดีเจสับปะรดแนน: สนุก เด็กเล็กที่สุดที่มาเรียนอายุเท่าไหร่
บูม : แต่ก่อนเคยมีสามขวบ ขายังไม่ถึงเลย แต่ว่าหลังๆ ผมรู้สึกว่าเรารับผิดชอบเด็กๆ ตัวเล็กขนาดนั้นไม่ไหว ถ้าเด็กสักเจ็ดขวบที่ขาถึงสามารถเรียนรู้ได้ ผมโอเค แต่ว่าเด็กที่เล็กกว่านั้น ต้องการครูที่พิเศษกว่านี้น่ะครับ เหมือนเข้าใจเด็กจริงๆ หรือเล่นกับเด็กเป็นจริงๆ
ดีเจสับปะรดแนน: แต่ว่าจริงๆ ตีกลองก็เกี่ยวกับการที่ทำให้เขาสนใจ การโฟกัสของเขามากกว่าสรีระหรือการเติบโตของเขาใช่ไหม
บูม : โชคดีที่โรงเรียนมีไซส์กลองสำหรับเด็กด้วย เลยไม่ค่อยมีปัญหา แต่เด็กจะไม่ชอบตีไซส์เด็ก จะตีไซส์ผู้ใหญ่ให้ได้
ดีเจสับปะรดแนน: อยากสนุก กับตัวใหญ่ๆ
บูม : ใช่ แต่เคยมีเด็กที่พิเศษมากๆ มาเรียน คือ ชอบตีกลองมากๆ เริ่มตีกลองตั้งแต่สามขวบน่ะ อยากตี ไม่ยอมออกจากห้อง จะตีกลอง จนถึงทุกวันนี้ไปไกลแล้ว แต่อาจารย์คนอื่นสอนนะ (หัวเราะ)
ดีเจสับปะรดแนน: (หัวเราะ) เด็กๆ ยุคนี้ เขาเริ่มได้เรียนอะไรเร็ว คุณพ่อคุณแม่ส่งให้เรียนได้เร็วขึ้น แต่ต้องมีวิธีที่จะสอน
บูม : ที่ร็อกคาเดมี่ดีตรงที่จะเน้นให้เด็กสนุกกับการเล่นเป็นวง เล่นกับเพื่อน อ้ะ วันนี้ลองเล่นกับครูคนนี้ ผมก็จะไปเรียกเพื่อนมาเล่นกับเด็กหน่อย แล้วก็จะมีวัดผล แบบโอเพ่นเฮาส์ ทุกๆ เดือน เด็กจะได้โชว์ แสดงกับวงจริงๆ โดยผมก็ไปเล่นเองครับ เด็กก็จะตื่นเต้นหน้าซีดเหมือนผมตอนเล่นใหม่ๆ (หัวเราะ)
บูม : ที่ร็อกคาเดมี่ดีตรงที่จะเน้นให้เด็กสนุกกับการเล่นเป็นวง เล่นกับเพื่อน อ้ะ วันนี้ลองเล่นกับครูคนนี้ ผมก็จะไปเรียกเพื่อนมาเล่นกับเด็กหน่อย แล้วก็จะมีวัดผล แบบโอเพ่นเฮาส์ ทุกๆ เดือน เด็กจะได้โชว์ แสดงกับวงจริงๆ โดยผมก็ไปเล่นเองครับ เด็กก็จะตื่นเต้นหน้าซีดเหมือนผมตอนเล่นใหม่ๆ (หัวเราะ)
ดีเจสับปะรดแนน: เหมือนวัดฝีมือกันเรื่อยๆ ครูบูมดุไหม
บูม : เอ่อ(หัวเราะ) ผมดุเงียบนะ เปล่า ไม่ดุเลย
ดีเจสับปะรดแนน: แบบที่คิดว่าตัวเองดุที่สุด
บูม : ผมคิดว่าเป็นคนดุเงียบ ขอเล่าเรื่องนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนั้น เขาจะสอบเข้ามหิดล ม.ปลาย ผมก็ติวเขา แล้ววันนั้นเขาอาจจะไม่ว่าง หรือทำการบ้านเลยมาสาย ทุกอย่างประจวบลงหมด ผมก็เลยหน้านิ่งๆ แล้วก็บอก “ตีไปดิ ทำไม่ได้ก็ตีไปจนกว่าจะหมดชั่วโมง” ก็ให้เขาตีจนหมดชั่วโมง แล้วน้องเขาหันมาร้องไห้(หัวเราะ) ผมก็บอกขอโทษนะ แต่ว่าถ้าเข้าไปเรียนคณะดนตรีจริงๆ โหดกว่านี้เยอะเลย
ดีเจสับปะรดแนน: อาจารย์อะไรดุแล้วขอโทษด้วย
บูม : (หัวเราะ) ผมเป็นคนดุคนไม่เป็นไง ดุเสร็จแล้วรู้สึกผิด แบบไม่น่าดุไปเลย เขาจะเกลียดเราหรือเปล่า
ดีเจสับปะรดแนน: อย่างนี้เขาเรียกไม่ดุจ้า (หัวเราะ) แล้วสอนมานานยังคะ
บูม : เกือบห้าปีแล้วครับ ตั้งแต่โรงเรียนเปิดเลย
ดีเจสับปะรดแนน: สอนเด็กมาเยอะแล้วเหมือนกันเนอะ จากประสบการณ์ที่เราสอนมาที่อยากบอกต่อบ้าง ครูและนักเรียนเลย บอกต่อครูก่อน
บูม : โชคดีนะ (หัวเราะ) ตอนเราสอนเด็ก ตอนแรกผมจะซีเรียสว่าทำไมเด็กทำไม่ได้ จะหงุดหงิดตัวเองไง แต่รู้สึกว่าจริงๆแล้ว เราให้เด็กสนุกและไม่เกลียดกลอง ก็เป็นทุนแล้วไงครับ เขาโตไปเขาจะไปต่อ เขาก็ไม่เกลียดกลอง เขาก็ยังชอบอยู่
ดีเจสับปะรดแนน: บอกนักเรียนล่ะ จากที่เราสอนๆ มา
บูม : ก็โชคดีนะ (หัวเราะ) จริงๆ ก็แค่ตั้งใจเรียนน่ะครับ ถ้าจากประสบการณ์ผม ตอนเด็กๆ เป็นเวลาที่เรามีเวลาซ้อมมากที่สุด ก็ซ้อมไปเลย โตมาไม่ได้ซ้อมเหมือนเด็กๆ แล้ว
ดีเจสับปะรดแนน: ไม่มีเวลา
บูม : เราอยากซ้อมแต่เราต้องทำนู่นทำนี่ ก็อดซ้อมครับ ช่วงที่มีไฟก็ทำให้เต็มที่
ดีเจสับปะรดแนน: อย่างสมัยก่อนเป็นนักเรียน มีครูดุ ตอนนี้มาเป็นครูแล้วความรู้สึกเรากับกลองต่างกันไหม สมัยก่อนเราเป็นนักเรียนแล้วสนุก เป็นนักดนตรี ตอนนี้เรามาเป็นครูละ เครียดมากขึ้นไหม มองเรื่องเทคนิคมากขึ้นเปล่า
บูม : ตอนนี้กลายเป็นมองเรื่องความถูกต้องของท่านั่งมากกว่า เพราะเราเจอเองไงครับ จะบอกว่า “จับไม้ต้องประมาณนี้ นั่งอย่าให้หลังงอนะ เพราะครูปวดอยู่ นั่งสอนสองสามชั่วโมงขอพักก่อน (หัวเราะ) ปวดอยู่” ไรงี้ครับ แต่ส่วนใหญ่ผมจะเน้นให้นักเรียนรู้จักเบสิกให้หมด เพราะว่าเบสิกสำคัญมากไงครับ
ดีเจสับปะรดแนน: สำหรับกลองใช่ไหม
บูม : สำหรับเรา พอเราเก็ตทุกอย่าง โน้ต พื้นฐาน ก็ไปต่อได้ง่ายมากครับ บางคนบอกว่า ฉันไม่เห็นจะอ่านโน้ตเลย ฉันก็เล่นได้ คือเขาเก่งไง แต่ถ้าคุณอ่านโน้ตได้ คุณก็มีทุน เช่น อยากตีเพลงนี้จัง เปิดเน็ตเจอโน้ตแล้วเอามาซ้อมตีได้เลย ไม่ต้องไปรอใคร ก็ง่ายกว่า แล้วผมอยากให้นักเรียนที่เรียนอยู่สนุกมากกว่าครับ เล่นแล้วรู้สึกเต็มที่ ได้ระบาย แฮปปี้
ความสนุกในการตีกลอง
ดีเจสับปะรดแนน: เพลงอะไรถึงจะสนุกในการตี
บูม : แล้วแต่คนเลยครับ ส่วนใหญ่เด็กจะชอบ Bruno Mars โดยเฉพาะ ‘Treasure’ เพราะว่าท่อนขึ้นจะมีคำไม่สุภาพอยู่ เด็กก็จะชอบเพลงนี้(หัวเราะ) เพราะว่ามันง่ายด้วยครับ
ดีเจสับปะรดแนน: อ๋อ แล้วเพลงอะไรที่กลองยากมากที่สุด
บูม : โห เยอะมากครับ
ดีเจสับปะรดแนน: แนนอยากรู้ อย่างกลอง นอกจากเร็ว มีเทคนิคอะไรที่ซับซ้อนไปกว่านั้นไหมคะ
บูม : มีครับ ส่วนใหญ่เคยสังเกตดูในยูทูป ดนตรีกอสเปล เล่นดนตรีในโบสถ์ จังหวะจะซับซ้อน กลองก็จะโซโล่แข่งกัน ค่อนข้างยาก
ดีเจสับปะรดแนน: สมัยเด็กๆ เขาจะบอกกันว่าคนตีกลองต้องเรียนแจ๊ส ซับซ้อนใช่เปล่า
บูม : ใช่ๆ ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากกลับไปฝึก แต่ด้วยความที่เป็นคนไม่ได้ฟังเพลงแจ๊สครับ คือฟัง แต่ไม่ได้ศึกษาลึก วิธีการเล่นมันคนละแบบกับสิ่งที่ผมเล่นอยู่ ถ้าพูดง่ายๆ อย่างร็อกก็คือตีดัง ตีตรงจังหวะ แต่แจ๊สคือความซับซ้อน ตีแบบจังหวะยกจังหวะ
ดีเจสับปะรดแนน: ก็จะเป็นศาสตร์อีกศาสตร์หนึ่งไปเลย
บูม : นึกภาพทำอาหารก็ได้ครับ อาหารประเภทนี้ๆ กลองก็มีประเภทของมันอยู่ วิธีทำ ต้ม นึ่ง ย่าง ต่างกัน สิ่งที่ออกมารสชาติก็ต่างกัน
บูม Strangertee
ดีเจสับปะรดแนน: Strangertee เป็นร้านเสื้อยืดมือสองของบูมนะคะ เล่าให้ฟังหน่อย
บูม : คือร้านเสื้อยืดมือสองครับ พวกเสื้อวง เสื้อจากหนัง การ์ตูนครับ
ดีเจสับปะรดแนน: (ดู Instagram: Strangertee ไปด้วย) ดูเหมือนมีเสื้อสีดำเยอะมากเป็นพิเศษ
บูม : ส่วนใหญ่เป็นสีดำครับ เราก็พยายามหาสีอื่น แต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงสีดำเยอะ
ดีเจสับปะรดแนน: เพราะว่าเป็นวงร็อกอย่างนี้เปล่า
บูม : ด้วยครับ แต่เสื้อการ์ตูน ก็ยังเป็นสีดำส่วนมาก
ดีเจสับปะรดแนน: ไม่ใช่เป็นเพราะบูมชอบสีดำเหรอ ปกติก็ใส่สีดำตลอด
บูม : เพราะอยู่วง The Yers น่ะครับ(หัวเราะ)
ดีเจสับปะรดแนน: ทุกคนต้องใส่สีดำอยู่แล้ว
บูม : ง่ายในการแมตช์กัน 5 คน แต่เสื่อที่ขายนี่ผมว่าบังเอิญมากกว่า ผมเป็นคนชอบใส่สีๆ แต่ว่าเวลาขาย ไม่ค่อยเจอ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน (หัวเราะ)
ดีเจสับปะรดแนน: ที่มาของชื่อ Strangertee ค่ะ
บูม : มาจากหนัง Stranger Things น่ะครับ ช่วงนั้นชอบมาก (หัวเราะ) แล้วคอนเซ็ปต์มันได้ ประมาณว่าเสื้อคนแปลกหน้า เราไม่รู้ที่มา
ดีเจสับปะรดแนน: เลือกเสื้ออย่างไรครับ
บูม : เลือกเองครับ เน้นความชอบส่วนตัวเป็นหลักครับ เพราะว่าจุดประสงค์ของร้านนี้ก็คือผมชอบซื้อเสื้อมือสองมาก แล้วช่วงนั้นไม่มีงานเนาะ 2 ปีที่แล้ว ประกอบกับช่วงปลายปี นักเรียนผมจะไปเที่ยวกันหมดแล้ว ผมไม่มีอะไรทำเลย แล้วผมยังซื้อเสื้ออยู่ แล้วเงินหมด ผมก็เลยงั้นขายแล้วกัน อย่างน้อยก็เอาเสื้อเก่าไปวน ทำไปทำมาก็สนุกดีเหมือนกันครับพวกนี้ดูเพลินครับ เวลาเข้าไปในเพจร้านเสื้อ ผมก็นั่งส่องทั้งวัน ไหลไปดูเรื่อยๆ
ดีเจสับปะรดแนน: หลายลายน่ารักๆ เข้าไปดูได้นะคะคุณผู้ฟัง เสื้อยืดคือ เริ่มมาจากเราชอบ แต่อย่างที่บอกคือเป็นเสื้อเก่า ไม่รู้ที่มา เคยคิดถึงความอนามัยไหม
บูม : โอ๊ย ผมอนามัยมาก ตอนแรกมีหุ้นส่วนครับ แล้วเขาไว้ที่บ้านเขา แล้วทีนี้พอมาทำคนเดียว ผมก็ย้ายมาที่คอนโด แล้วด้วยความที่ห้องใหญ่แหละ แต่ว่าอยู่ไม่ไหวถ้ามีฝุ่นเยอะ ผมก็ค่อยๆ ทยอยซัก ได้เสื้อมาแล้ว ผมจะซัก แช่เดทตอล (น้ำยาฆ่าเชื้อโรค) ก่อน อุ่นใจว่ามีกลิ่นโรงพยาบาลอยู่ สะอาดแน่นอน
ดีเจสับปะรดแนน: เดี๋ยวแนน add ig Strangertee แล้วไปเลือกต่อ แต่สัมภาษณ์ ทำไมถึงชอบเสื้อมือสอง
บูม : เวลาเลือกมันสนุกมากครับ เวลาใช้ IG นี่มันเร็วมาก แล้วไม่มีเวลาตัดสินใจไงครับ เราไม่รู้ว่าตัวนี้จะมาอีกหรือเปล่า เห็นปุ๊บเราต้องพิมพ์ จ.จาน เลย (จอง)
ดีเจสับปะรดแนน: นี่ Shopaholic น่ะ
บูม : ก็มีส่วนครับ (หัวเราะ) แต่เสน่ห์ของมันคือเราไม่รู้ว่ามันจะมาอีกหรือเปล่า ไซส์นี้
ดีเจสับปะรดแนน: ชอบซื้อ แล้วก็ขายด้วย แล้วอยากทำเสื้อของตัวเองไหม
บูม : ก็เคยคิดนะครับ แต่ว่าอยากทำใส่เองมากกว่า ผมไม่ได้เป็นคนแฟชั่นจ๋าแบบทำแล้วน่าเชื่อถืออย่าเฮียบู้ ( ธนันต์ บุญญธนาภิวัฒน์ มือเบส Slur เจ้าของแบรนด์ Rompboy) ถ้าผมทำก็อาจจะใส่เล่น
ดีเจสับปะรดแนน: ตอนนี้ก็ติดตาม Strangertee ไปก่อน แล้วถ้าอยากได้เสื้อแบรนด์ของบูม หรือ The Yers ก็ติดตามในงาน Cat T-Shirt (2-3 มิถุนายน 2561) มีเวลาคิดอีกหลายเดือน รอติดตามกัน สุดท้ายค่ะ อยากให้ฝากผลงาน
บูม : ก็ติดตาม Facebook.com/TheYersTheYers หรือว่า IG ครับ TheYersTheYers แล้วก็คือ MV เพลง ‘เกลียด’ ที่เพิ่งปล่อยไป เกือบเดือนแล้ว MV สวยมากครับ ต้องลองไปดู ขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ
__________________________________________________________________
ติดตามค้นเรื่องราวของฅนหลากหลายอาชีพและมุมมองได้ในรายการแมวค้นฅน ทุกวันพฤหัสบดีที่ www.thisiscat.com, app: Cat Radio
