แมวค้นฅน ตุลย์ ปลานิลเต็มบ้าน

รายการ: แมวค้นฅน 
แขกรับเชิญ: ตุลย์-คณิน แตงเกตุ
นักร้องนำวงปลานิลเต็มบ้าน
นักวิ่ง, กราฟิกดีไซเนอร์, นักท่องเที่ยวญี่ปุ่น, 
เจ้าของร้านกาแฟ "ปราณtone"
ผู้เขียนหนังสือ "Kyoto Slow But Learn : วิ่งข้างใน ไปข้างนอก"
(ออกอากาศทาง Cat Radio 25 พ.ย. 2564)
 
: ครั้งแรกที่สัมภาษณ์เดี่ยวกับแคท เรดิโอ  ในนามตุลย์ - คณิน แตงเกตุ เพื่อนในวงไม่ได้มาด้วย
: งานแรก คือ กราฟิกดีไซน์ที่เรียนมา จากคณะมัณฑนศิลป์มหาวิทยาลัยศิลปากร 
: สนใจหลายด้าน เวลาว่างจะรู้สึกไม่มีประโยชน์
ของสะสมเต็มตู้ ทำอะไรเยอะ เพราะเด็กๆ นอนเยอะ เลยฝันเยอะ ;)
: พอเริ่มประสีประสา รู้ตัวว่าชอบศิลปะ เพราะคุณพ่อชอบงานศิลปะ
: ตอนมัธยมปลาย  ยังไม่รู้ว่าอยากเรียนอะไร เจอเพื่อนกลุ่มหนึ่ง ทำให้เราได้ยินชื่อคณะเกี่ยวกับการออกแบบ
ตอนนั้นรู้แค่ว่าไม่ต้องสอบเลข เรียนเลข ตามเพื่อนไปเรียนติวเตอร์
 วาดเส้น พอทำแล้วก็รู้สึกเอ็นจอยกับมัน ทำได้เรื่อย ๆ
: ที่มาของชื่อวง “ปลานิลเต็มบ้าน” เริ่มจากเราซ้อมดนตรีที่บ้านคุณป๊อปมือกลอง ที่เป็นบ้านสวนเก่า มีร่องสวนที่เขาเล่าว่าเคยมีปลานิล ก็เลยตั้งชื่อวงว่า “ปลานิล” ช่วงที่เริ่มเล่นในงานต่างๆ ตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ศิลปากร 
: วงปลานิลซ้อมดนตรีในห้องนอนของป๊อป แล้วสมาชิกเต็มห้อง วันหนึ่ง
คุณต่อ มือเบส มาคนสุดท้าย แล้วเปิดประตูแต่ติดคนเพราะคนเยอะ จึงกล่าวว่า “วันนี้ปลานิลเต็มบ้าน”  แล้วพวกเราชอบ ก็เลยตั้งชื่อปลานิลเต็มบ้าน
เป็นความเชื่อใจของพาร์ตที่แต่ละคนถนัด เราเคารพในความเด่นของเพื่อนแต่ละคน 
: กระบวนการแต่งเพลง ค่อนข้างไปตามอารมณ์ เราก็มีโน้ตของเราว่าไปเจออะไรที่กระทบความรู้สึกเรา
ด้วยความที่เราชอบคุยกับเพื่อน ชอบคุยกับคน 
การที่ใครคนหนึ่งได้เล่าอะไรให้เราฟัง เขาต้องไว้ใจเราระดับหนึ่ง เป็นที่พึ่งให้เราได้ 
: เวลาเราเล่นเพลงปลานิลเต็มบ้าน เราอยากรู้สึกกับมันทุกเพลง อินกับมันทุกเพลง เลยแต่งช้า ;)
: “เห็นแก่ตัว” เป็นเพลงที่เขียนไล่ๆ กับเพลง “โลกส่วนตัว” เมื่อสิบปีก่อน 
: พอโตขึ้น เรามองเห็นมุมมองอีกด้านหนึ่ง กว้างขึ้น 
: มิวสิกวิดีโอ “เห็นแก่ตัว”  ถ่ายที่ญี่ปุ่น ฉากเดียว ลองเทค เพราะช่วงนั้นสถานการณ์โควิดค่อนข้างรุนแรง ออกกองไม่ได้ น้องเสนอว่าคุณดอมมุผู้กำกับน่าจะทำได้ที่อยู่ญี่ปุ่นน่าจะทำได้ พอเราเล่าว่าเพลงนี้เป็นเรืองของความรู้สึกที่บางคนแบกความรู้สึกมานานก่อนจะสื่อสารออกไป เลยถ่ายมายาว ๆ
: เจ็ดครั้งที่ไปญี่ปุ่น 
: หนังสือ "Kyoto Slow But Learn : วิ่งข้างใน ไปข้างนอก" เป็นบันทึกลูซเซอร์บันทึกคนแพ้ของคนคิดอุกอาจจะวิ่งมาราธอนที่เกียวโต (สปอย)
: การไปทำสิ่งที่ตั้งใจอยากทำมากๆ พอไม่เป็นดังหวัง เราจะเอาตัวเองกลับมาอย่างไร 
: ทุกคนเวลาแพ้ ไม่ได้เสียไปทุกอย่าง ได้อะไรกลับมาเสมอ
: ชอบการได้อยู่กับตัวเองตอนวิ่ง (ตอบแบบหล่อ) วิ่งแล้วก็สามารถกินได้ (ตอบแบบไม่หล่อ) 
: ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่หลายคนถวิลหา
: ชอบไปญี่ปุ่นเพราะผูกพันตั้งแต่เด็กจากการดูการ์ตูน 
: ตอนเรียนมหาวิทยาลัยชอบสิ่งพิมพ์ และชอบประโยคในวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะที่บอกว่า “Less is More but God is in detail แล้วรู้สึกว่าญีปุ่นเป็นประเทศที่ตอบโจทย์นี้ได้ 
: เมืองที่ love at first sight คือ Kyoto
: หากเรายังแฮปปี้กับมัน ก็อยากทำทุกวัน 
: นอกจากดนตรีแล้ว ทุกคนในวงมีงานที่ต้องรับผิดชอบ ป๊อปเป็นอาจารย์สอนกลอง ตูนทำงานออฟฟิศสายดีไซน์ พี่ต่อมือเบสเป็นช่างภาพและทำงานอาร์ตต่างๆ ประชุมเจอกันในซูม
: จะมีเพลงให้ฟังเรื่อยๆ แล้วต้นปี 2565 อาจจะมีอะไรดีๆ มาบอกทุกคนอีกครั้ง 
: ภายในพุทธศักราชต่อไป ทุกคนจะได้ฟังอัลบั้มเต็ม
: ไม่รับปาก เดี๋ยวรับปากแล้วผิดสัญญา ;)
: หลังจากนี้ต่อไป ปลานิลเต็มบ้าน จะไม่เงียบหายไปไหนแล้ว 
 


#แมวค้นตุลย์ #แมวค้นฅน #catradio

MUSIC SWEEP

02:00-09:00

Listen Live

Now Playing